Προς Εβραίους (12ο Μέρος)

(Εβρ. 5:7 [Βάμβας])
Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού,

(Εβρ. 5:8 [Βάμβας])
καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε,

(Εβρ. 5:9 [Βάμβας])
και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν,

(Εβρ. 5:10 [Βάμβας])
ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ·

(Εβρ. 5:11 [Βάμβας])
Περί του οποίου πολλά έχομεν να είπωμεν και δυσερμήνευτα, διότι εγείνετε νωθροί τας ακοάς.

(Εβρ. 5:12 [Βάμβας])
Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν του να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού, και κατηντήσατε να έχητε χρείαν γάλακτος και ουχί στερεάς τροφής.

(Εβρ. 5:13 [Βάμβας])
Διότι πας ο μετέχων γάλακτος είναι άπειρος του λόγου της δικαιοσύνης· επειδή είναι νήπιος·

(Εβρ. 5:14 [Βάμβας])
των τελείων όμως είναι η στερεά τροφή, οίτινες διά την έξιν έχουσι τα αισθητήρια γεγυμνασμένα εις το να διακρίνωσι το καλόν και το κακόν.