1 Ἰσραήλ, ἐπίστρεψον πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν σου, διότι ἔπεσας διὰ τῆς ἀνομίας σου.
2 Λάβετε μεθ᾿ ἑαυτῶν λόγους καὶ ἐπιστρέψατε πρὸς τὸν Κύριον· εἴπατε πρὸς αὐτόν, Ἀφαίρεσον πᾶσαν ἀνομίαν ἡμῶν καὶ δέχθητι ἡμᾶς εὐμενῶς, καὶ θέλομεν ἀποδώσει τὸν καρπὸν τῶν χειλέων ἡμῶν·
3 ὁ Ἀσσοὺρ δὲν θέλει μᾶς σώσει· δὲν θέλομεν ἀναβῆ ἐφ᾿ ἵππους· καὶ δὲν θέλομεν εἰπεῖ πλέον πρὸς τὸ ἔργον τῶν χειρῶν ἡμῶν, Εἶσθε θεοὶ ἡμῶν· διότι ἐν σοὶ θέλει ἐλεηθῆ ὁ ὀρφανός.
4 Θέλω ἰατρεύσει τὴν ἀποστασίαν αὐτῶν, θέλω ἀγαπήσει αὐτοὺς ἐγκαρδίως· διότι ὁ θυμὸς μου ἀπεστράφη ἀπ᾿ αὐτοῦ.
5 Θέλω εἶσθαι ὡς δρόσος εἰς τὸν Ἰσραήλ· ὡς κρίνον θέλει ἀνθήσει καὶ θέλει ἐκτείνει τὰς ῥίζας αὑτοῦ ὡς δένδρον τοῦ Λιβάνου.
6 Οἱ κλάδοι αὐτοῦ θέλουσιν ἐξαπλωθῆ καὶ ἡ δόξα αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ὡς ἐλαίας καὶ ἡ ὀσμή αὐτοῦ ὡς τοῦ Λιβάνου.
7 Θέλουσιν ἐπιστρέψει καὶ καθήσει ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ· θέλουσιν ἀναζήσει ὡς σῖτος καὶ ἀνθήσει ὡς ἄμπελος· ἡ μνήμη αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ὡς οἶνος Λιβάνου.
8 Ὁ Ἐφραΐμ θέλει εἰπεῖ, Τί ἔχω νὰ κάμω πλέον μετὰ τῶν εἰδώλων; Ἐγὼ ἤκουσα καὶ θέλω παραφυλάξει αὐτόν· ἐγὼ εἶμαι εἰς αὐτὸν ὡς ἐλάτη εὐθαλής· ἀπ᾿ ἐμοῦ ὁ καρπὸς σου θέλει προέλθει.
9 Τίς εἶναι σοφὸς καὶ θέλει ἐννοήσει ταῦτα, συνετὸς καὶ θέλει γνωρίσει αὐτά; διότι εὐθεῖαι εἶναι αἱ ὁδοὶ τοῦ Κυρίου, καὶ οἱ δίκαιοι θέλουσι περιπατεῖ ἐν αὐταῖς· οἱ δὲ παραβάται θέλουσι πέσει ἐν αὐταῖς.
κατά Μάρκον η΄[8]
34 Καὶ προσκαλέσας τὸν ὄχλον μετὰ τῶν μαθητῶν αὑτοῦ, εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὅστις θέλει νὰ ἔλθῃ ὀπίσω μου, ἄς ἀπαρνηθῇ ἑαυτὸν καὶ ἄς σηκώσῃ τὸν σταυρὸν αὑτοῦ, καὶ ἄς μὲ ἀκολουθῇ.
35 Διότι ὅστις θέλει νὰ σώσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ, θέλει ἀπολέσει αὐτήν· καὶ ὅστις ἀπολέσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος θέλει σώσει αὐτήν.
36 Ἐπειδή τί θέλει φελήσει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν αὑτοῦ;
37 Ἤ τί θέλει δώσει ὁ ἄνθρωπος εἰς ἀνταλλαγήν τῆς ψυχῆς αὑτοῦ;
38 Διότι ὅστις αἰσχυνθῇ δι᾿ ἐμὲ καὶ διὰ τοὺς λόγους μου ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει αἰσχυνθῆ δι᾿ αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὑτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων.